Ve sen, kokunu bıraktın bana...
Sevmek nasıl bir duygu peki?
Nefes al, nefes ver…
Küçük bir kız vardı, bir zamanlar…
Adına aşk dedikleri şeydi gözlerine bakınca şiir yazdıran...
Belki kusurluydum, belki kaba… Ama bütündüm işte...
Sesler, sözler, kokular, dokular…
Şehirler, hayat sahnesinin emektar dekorları…
Peron yine her günkü kalabalığına sahne olmaktaydı…